Personages |
Sigurd |
|
Brynhild |
|
Gudrun |
|
Grimhild |
|
Gunnar |
|
Regin |
|
Odin |
|
Hogni |
|
Giuki |
|
Guttorm |
|
Wala |
|
Budli |
|
Budli's zoon |
|
Budli's dochter |
|
Vogels |
|
Runen |
|
Hofdame van Brynhild |
|
Hofdame van Gudrun |
|
|
Wala |
In lang vervlogen tijden |
|
verwekte Odin |
|
op aarde een zoon. |
|
Koninklijk was zijn aard, |
|
Volsung was zijn naam. |
|
Onder de machtige eik, |
|
de wijdvermaarde Barnstok, |
|
bouwde hij zijn burcht. |
|
Sigmund, zijn zoon, |
|
ontkwam het noodlot |
|
dat de Gotenkoning |
|
over Volsungs geslacht voltrok. |
|
maar zelf stierf hij |
|
en Odins zwaard brak. |
|
|
|
Sigurd, zoon van Sigmund, |
|
kwam toen ter wereld |
|
en Elf de Viking, |
|
voedde hem op. |
|
Regin, de dwerg |
|
was zijn meester |
|
in wijsheid en in wapenkunst. |
|
|
Sigurd |
Welke taak moet ik op mij nemen? |
|
Wat wordt er van mij verwacht? |
|
Welke daden moet ik volbrengen? |
|
|
Regin |
Ik zal je vragen beantwoorden, |
|
maar niet zoals je verwacht. |
|
Luister naar mijn verhaal. |
|
Mijn vader Hreidmar had drie zonen: |
|
Fafnir, Otter en Regin. |
|
Otter werd gedood door Loki |
|
terwijl hij zwom in de rivier. |
|
Mijn vader eiste toen als losgeld |
|
zo veel goud |
|
dat de huid van Otter |
|
er helemaal mee gevuld was. |
|
Maar Fafnir werd verblind |
|
door die grote schat |
|
en doodde zijn vader. |
|
Sindsdien vreest hij |
|
dat ik de schat zal stelen. |
|
Dag en nacht waakt hij erover |
|
op de Glinsterende Heuvel. |
|
Van hebzucht |
|
is hij veranderd in een draak. |
|
|
|
Dit zwaard, Sigurd, |
|
het gebroken zwaard van Odin, |
|
heb ik voor jou gesmeed. |
|
ik weet dat het mij bedreigt, |
|
maar dit moet je doen: |
|
Dood de draak. |
|
Je roem zal onsterfelijk zijn, |
|
ieder zal je noemen: |
|
Sigurd de drakendoder. |
|
|
Odin |
Luister, |
|
wie draken wil verslaan |
|
moet eerst het pad zoeken |
|
van de slaapplaats naar de bron |
|
waaruit zij dagelijks drinken. |
|
en hij moet bedenken |
|
dat hun huid |
|
slechts daar kwetsbaar is |
|
waar zij voortglijdt |
|
over het pad. |
|
|
Wala |
Zo sprak Odin, de wijze god. |
|
En Sigurd deed zoals Odin zei: |
|
Hij groef zich in |
|
op het pad van de draak |
|
en stoote Gram |
|
in de weke buik. |
|
Maar Regin eist wraak |
|
nu Sigurd zijn broeder doodde. |
|
|
Regin |
Je hebt mijn broer gedood, |
|
daarom heb je schuld tegenover mij. |
|
Ik heb recht op je leven. |
|
Maar, al ben ik wapensmid, |
|
de wapens hanteer ik niet. |
|
Je leven zal ik sparen, |
|
maar vóór ik je laat gaan |
|
eis ik van jou: |
|
Laat mij drinken van Fafnirs bloed. |
|
Braad zijn hart |
|
en geef het mij! |
|
|
Sigurd |
Ik ben schuldig tegenover jou |
|
omdat ik Fafnir dooddde. |
|
ik zal zijn hart uitsnijden |
|
en het je te eten geven. |
|
|
Regin |
Breng het me |
|
zodra het gebraden is. |
|
|
Vogels |
Sigurd! |
|
Sigurd! |
|
Sigurd moet op zijn hoede zijn. |
|
De oude, gerimpelde dwerg, |
|
Regin is zijn naam, |
|
wil Sigurd doden. |
|
Regin wil wraak! |
|
Regin wil je doden. |
|
En al het goud |
|
wil hij nemen. |
|
Met niemand wil hij delen. |
|
Hebzucht overmeestert hem. |
|
Hij wil doden om het bezit van de schat. |
|
Wees op je hoede, Sigurd! |
|
Regin wil je doden! |
|
Dwaas is Regin! |
|
|
|
Sigurd moet hem doden! |
|
Sigurd moet hem slaan |
|
met Gram het zwaard, |
|
dat Regin smeedde. |
|
|
|
Dood Regin! |
|
|
|
Eet zelf het hart, |
|
het hart van Fafnir! |
|
Eet Sigurd, |
|
drink het bloed. |
|
Moed en kracht |
|
zal het schenken. |
|
|
|
Rijden moet Sigurd, |
|
rijden naar Hindarfjal, |
|
de burcht in de vlammen, |
|
want daar slaapt Brynhild, |
|
de Walkure! |
|
Ze sluimert |
|
in de kring van vuur. |
|
|
|
Rijd, Sigurd, |
|
Rijd naar Hindarfjal. |
|
|
|
Bevrijd Brynhild |
|
en maak haar wakker. |
|
|
|
Alleen Sigurd, |
|
de drakendoder |
|
zal haar wekken! |
|
|
|
Pas op, Sigurd, |
|
wees op je hoede, Sigurd, |
|
Regin wil je doden! |
|
|
|
Dood hem, Sigurd, |
|
dood Regin, |
|
de dwaze dwerg. |
|
|
|
Haast je Sigurd, |
|
haast je toch! |
|
|
|
Regin komt! |
|
|
Wala |
Sigurd de drakendoder |
|
rijdt op Grani, |
|
Grijsvel, |
|
naar Hindarfjal. |
|
Grani draagt hem |
|
door de kring van vuur. |
|
|
Brynhild |
Wie sneed mijn pantser open? |
|
Wie wekte mij uit mijn slaap? |
|
Wie heeft mijn boeien verbroken? |
|
|
Sigurd |
Sigurd, zoon van Sigmund, |
|
is mijn naam. |
|
Ik verbrak het pantser waarin jij sliep. |
|
|
Brynhild |
Lang heb ik geslapen. |
|
Odin dompelde mij in een diepe slaap, |
|
tot straf omdat ik ongehoorzaam was. |
|
Eens was ik |
|
een onsterfelijke Walkure |
|
die op het slagveld de helden liet sterven. |
|
Odin wilde dat Hel-Gunnar zou winnen |
|
maar ik liet hem sterven |
|
in zijn strijd tegen Agnar. |
|
Toen was Odin zo boos |
|
dat hij mij het verblijf in Walhalla verbood. |
|
Hij veroordeelde mij |
|
tot een sterfelijk leven. |
|
Eéns zou ik moeten trouwen. |
|
Ik antwoordde hem |
|
dat ik slechts zou huwen met de man |
|
die geen vrees kende. |
|
Toen bouwde Odin deze burcht, |
|
omringde ze met vlammen |
|
zodat alleen de moedigste |
|
onder de strijders |
|
mij uit de slaap zou wekken. |
|
|
|
Drink het bier van de overwinning |
|
want nu moet je kiezen: |
|
aan jou is de beslissing: |
|
als je zwijgt ga je weg zonder mij, |
|
als je spreekt zal ik je vrouw zijn. |
|
|
Sigurd |
Ik ben geen lafaard |
|
en ik ontvlucht mijn keuze niet. |
|
Ik heb je gewekt uit de slaap, |
|
nu wil ik je liefde ontvangen. |
|
|
Brynhild |
Zo zal ik je volgen, |
|
al is het leven van een held kort |
|
en voor een vrouw vol smart. |
|
Ik zie nu al hoe een rampspoedige vete |
|
ons beiden omringt. |
|
|
Sigurd |
Andvaranaut, |
|
de ring die ik van Fafnir nam, |
|
zal ik je schenken |
|
als teken van mijn trouw. |
|
Hij is krachtig |
|
en houdt kwade bedoelingen ver. |
|
Hij is volmaakt als een god |
|
en zal onze liefde onwankelbaar maken. |
|
Nog eerder zal de zon aan de hemel sterven, |
|
nog eerder zal de dag vol duister zijn |
|
dan dat ik je ooit vergeet. |
|
|
Brynhild |
De zon zal niet meer schijnen, |
|
de dag in duisternis vergaan |
|
als ik niet meer aan je denk. |
|
|
Sigurd |
Mijn zwaard moet ik voeren |
|
in menig gevecht. |
|
In de strijd moet ik gaan |
|
maar steeds zul jij in mijn gedachten zijn. |
|
|
Brynhild |
Ik zal op je wachten |
|
in de burcht waar ik geboren ben, |
|
in Lynsdale, |
|
waar mijn broer regeert, |
|
Heimir, die door zijn volk |
|
ten zeerste wordt geëerd. |
|
|
|
Maar vóór je weggaat, |
|
drink met mij |
|
zodat de kracht van het bier, |
|
en de macht van de runen |
|
je mogen beschermen. |
|
|
Runen |
Dit zijn de boekrunen, |
|
dit zijn de bergrunen, |
|
de beste bierrunen, |
|
bekende krachtrunen |
|
voor wie onvervalst |
|
en onverstoord |
|
ze zelf kan bezitten tot heil, |
|
tot nut van wie ze verneemt, |
|
tot de wereld van de goden vergaat. |
|
|
|
Dit raad ik ten eerste: |
|
eer je vrienden |
|
zonder valse zinnen; |
|
begeer geen wraak |
|
al werd je gesmaad: |
|
dit noemt men nuttig om te doden. |
|
|
|
Dit raad ik ten tweede: |
|
dat geen eed jij zweert |
|
wanneer die geen waarheid bevat. |
|
Gestraft wordt bitter |
|
wie breekt zijn woord. |
|
Wee, de geloftenwolf. |
|
|
|
Dit raad ik ten derde: |
|
dat jij op het ding |
|
niet twist als een domme dwaas; |
|
want een onwijs man |
|
laat vaak zich ontgaan |
|
gevaarlijker woord dan hij weet. |
|
|
Wala |
Sigurd rijdt op avonturen uit. |
|
Brynhild keert terug naar Lynsdale, |
|
de burcht van haar vader |
|
waar Heimir koning is. |
|
|
|
In de burcht der Nibelungen |
|
heeft Gudrun een kwade droom. |
|
Zij gaat daarom naar Brynhild |
|
die haar droom zal verklaren |
|
maar zelf het onheil ziet gebeuren. |
|
|
Grimhild |
Waarom kijk je zo somber, Gudrun? |
|
Is er iets dat je verontrust |
|
of voel je niet goed? |
|
Zal ik een dokter voor je laten komen |
|
en een kruidendrank voor je klaarmaken? |
|
|
Gudrun |
Ik had vannacht een droom |
|
en de herinnering daaraan |
|
jaagt me angst aan. |
|
|
Grimhild |
Vertel me je droom, |
|
misschien ben je dan van je angst verlost. |
|
|
Gudrun |
Ik zat bij de deur van de hal. |
|
Een valk kwam aangevlogen, |
|
hij had gouden veren. |
|
Hij vloog het huis in |
|
en vloog naar één kant. |
|
Hij keek me met zijn scherpe ogen aan. |
|
Toen vloog hij op |
|
en zette zich op mijn knieën, |
|
maar ik had geen schrik voor hem, |
|
nee, ik omarmde hem |
|
en drukte hem tegen me aan |
|
en hield van hem. |
|
|
Grimhild |
Een echte meisjesdroom! |
|
Daarvan moet je geen angst hebben. |
|
Weet je wat het betekent? |
|
Een prins zal komen |
|
en je ten huwelijk vragen. |
|
|
Gudrun |
Hoe weet je dat? |
|
|
Grimhild |
Ik weet wel meer |
|
van wat voor anderen verborgen blijft. |
|
Maar wil je echt je zorgen kwijt, |
|
ga dan naar Lynsdale |
|
de koninklijke burcht. |
|
daar leeft Brynhild |
|
van wie men zegt |
|
dat zij eens een Walkure was. |
|
Zij zal je droom verklaren. |
|
En zie dan |
|
of ik je de waarheid heb gezegd. |
|
|
Budli |
Welkom aan mijn hof, |
|
edele Gudrun |
|
uit het geslacht der Nibelungen. |
|
|
Gudrun |
Brynhild, ik wil je spreken |
|
over een droom die ik had. |
|
Grimhild, mijn moeder, |
|
stuurt me naar jou |
|
omdat jij de gave hebt |
|
dromen te verklaren. |
|
|
Brynhild |
Vertel me de droom |
|
die je ertoe aangezet heeft |
|
een verre reis te maken |
|
om van mij |
|
de verklaring te horen. |
|
|
Gudrun |
Een valk zag ik in mijn droom |
|
die zich vleide aan mijn hart. |
|
Ik streelde hem |
|
en was helemaal niet bevreesd. |
|
|
Brynhild |
Angst is hier niet nodig, |
|
vreugde zal je vervullen: |
|
een groot koning zal je liefhebben |
|
en jj zult zijn liefde beamen. |
|
|
Gudrun |
Maar de droom was nog niet gedaan, |
|
wat verder kwam, dat vervulde me met angst. |
|
Mijn borst was rood gekleurd, |
|
ik legde mijn hand erop |
|
en ik zag dat ze bevlekt was met bloed. |
|
En de valk was verdwenen. |
|
|
Brynhild |
De koning zal je huwen |
|
en je zult gelukkig zijn met hem. |
|
Maar dan komt de dag |
|
waarop het zwaaard tegen hem geheven wordt |
|
en hij zal sterven in je armen. |
|
Je zult in grote droefheid achterblijven, |
|
maar je zult je dagen met hem |
|
met vreugde herinneren. |
|
Je droom vertelt me |
|
dat je hem zult bezitten |
|
van het begin tot het einde |
|
en alleen jou zal hij beminnen. |
|
Maar ook zie ik |
|
dat hij die dag |
|
niet alléén zal sterven. |
|
|
Gudrun |
Maar nog was mijn droom niet gedaan: |
|
Ik zat in de tuin, |
|
een hert kwam dichterbij; |
|
het legde zijn kop op mijn knie. |
|
En een koningin |
|
die ik nog nooit had gezien |
|
zat naast me. |
|
Toen werd het plots duister |
|
en een hand bedekt met gouden ringen |
|
stak het hert neer. |
|
Het bloed stroomde omlaag. |
|
Wolven liepen om me heen. |
|
Maar ik sprak tot hen |
|
in een taal die ik niet kende |
|
en ik noemde hen mijn vrienden. |
|
Ik riep op tot strijd en haat |
|
en mijn hand was nat. |
|
|
Brynhild |
Ik kan je niets meer zeggen. |
|
Je zult liefhebben. |
|
Je zult je liefde ook verliezen. |
|
Oorlog en strijd zullen je deel zijn. |
|
Geniet van de vreugde |
|
die je hier geschonken wordt |
|
en vergeet de sombere toekomst. |
|
|
Wala |
Na vele heldendaden |
|
komt Sigurd in Lynsdale. |
|
Maar zijn tijd is nog niet gekomen. |
|
Nieuwe heldendaden wachten hem. |
|
Op Grani, Grijsvel, rijdt hij |
|
naar de burcht der Nibelungen. |
|
|
Dochter |
Zie hoe snel de zon beweegt |
|
tussen bomen en rotsen. |
|
Vlug! Weg! |
|
De zon komt hierheen! |
|
|
Zoon |
Dat is de zon niet! |
|
Véél stralender is dit. |
|
Het is Odin, |
|
of Baldur misschien! |
|
|
Dochter en zoon |
Moeder! |
|
Baldur komt! |
|
|
Budli |
Ik hoor zijn paard |
|
over de brug gaan. |
|
Open de poort! |
|
|
|
Welkom, vreemdeling, |
|
kom binnen in Lynsdale, |
|
het hof van Heimir. |
|
Zeg me je naam en afkomst. |
|
|
Sigurd |
Ik ben afstammeling van koningen |
|
uit het geslacht der Volsungs |
|
waarvan men zegt dat het |
|
van goddelijke afkomst is. |
|
Ik kom van de Glinsterende Heuvel |
|
waar ik Fafnir de draak versloeg. |
|
Ik zocht je woning |
|
om er mijn bruid Brynhild te ontmoeten. |
|
|
Brynhild |
Niet vergeefs heb ik op je gewacht, |
|
maar ik vrees dat je leven van zwerven |
|
nog niet voorbij is. |
|
Je moet nog vele heldendaden verrichten |
|
vóór ik je echt de mijne mag noemen. |
|
Maar ooit komt de dag |
|
dat wij samen naar je land |
|
zullen rijden |
|
en ik naast je heersen zal |
|
in de burcht onder de Barnstok. |
|
|
Sigurd |
Zo is het, |
|
onze dagen zijn nog niet aangebroken, |
|
al verlang ik naar de dag |
|
waarop ik de erfenis |
|
van mijn geslacht |
|
op mij kan nemen. |
|
Dan zal de schat |
|
die ik van Fafnir verwierf |
|
ons dienstbaar zijn. |
|
In vrede en geluk zullen we onze dagen slijten |
|
en onze landen zullen verenigd zijn. |
|
Maar eerst zal ik uitrijden |
|
en heldendaden volbrengen, |
|
zoals Odin het oplegt |
|
aan zonen uit koningshuizen. |
|
|
Brynhild |
Vaarwel, Sigurd. |
|
Je ring Andvaranaut draag ik trouw. |
|
Elke dag, elk ogenblik, denk ik aan jou. |
|
|
Sigurd |
Wie is de heerser van deze burcht? |
|
Wiens hof mag ik betreden? |
|
|
Giuki |
Het huis en het hof dat jij betreedt |
|
behoren toe aan Giuki |
|
uit het geslacht der Nibelungen |
|
ui het volk van de Boergondiërs. |
|
Wees welkom, |
|
maar zeg me eerst je naam en afkomst. |
|
|
Sigurd |
Ik ben Sigurd, de Volsung. |
|
Niets zou mij liever zijn |
|
dan een korte tijd |
|
onderkomen te vinden |
|
in deze koninklijke burcht. |
|
|
Giuki |
Vier de komst van Sigurd, |
|
de edele held. |
|
|
Grimhild |
Welkom in onze burcht. |
|
Al wat het onze is behoort je toe. |
|
|
Gunnar |
Een steekspel wil ik met je voeren. |
|
Laat ons je moed en dapperheid zien! |
|
|
Hogni |
In het edelste van alle spelen, |
|
het koninklijke schaak, |
|
wil ik me met je meten. |
|
|
Guttorm |
Laten wij onze krachten meten |
|
in een eerlijk tweegevecht. |
|
|
Gudrun |
Dapper zijn je daden, Sigurd, |
|
je bent een ware held. |
|
|
Wala |
Vele maanden blijft Sigurd |
|
in de Nibelungenburcht. |
|
Veel wordt hij geprezen |
|
vele heldendaden worden er verricht. |
|
Maar in de stilte van de avond |
|
denkt hij aan Brynhilde. |
|
Gudrun echter, herinnert zich haar droom |
|
en verlangt Sigurd tot man. |
|
Grimhild, de trotse koningin, |
|
bekwaam in het bereiden van toverdrank, |
|
ziet het verlangen van haar dochter. |
|
En Sigurd vergeet … |
|
|
Gudrun |
Sinds de dag dat Sigurd kwam |
|
is de zon hierbuiten gedoofd. |
|
Hij is het nu die mij verblindt. |
|
Zou Sigurd de koningszoon zijn |
|
die ik in mijn droom heb gezien? |
|
Mocht die droom dan eeuwig een droom blijven, |
|
want deze ridder mag niet sterven. |
|
Hoe verlang ik ernaar |
|
aan zijn zijde te mogen leven |
|
en te zetelen in zijn burcht, |
|
de wijdvermaarde Barnstok; |
|
Sigurd heb ik lief. |
|
Hij is als het licht van mijn ogen. |
|
Hoe hoffelijk is hij, |
|
geen ander kan hem overtreffen. |
|
Nooit een onvriendelijk woord, |
|
nooit een strenge blik. |
|
Zijn gebaren zijn zacht en liefdevol. |
|
Mocht hij maar voor mij voelen |
|
wat mijn gevoelens zijn voor hem. |
|
|
Sigurd |
Maandenlang houden spelen |
|
en vriendschap mij |
|
op deze burcht gevangen. |
|
Hoe zou Brynhild het stellen |
|
op de burcht Lynsdale? |
|
Maar weldra komt de dag |
|
dat ik deze burcht zal verlaten |
|
en naar mijn bruid zal rijden. |
|
|
Grimhild |
Geen beter man |
|
zou ik kunnen wensen |
|
voor mijn dochter Gudrun. |
|
Ik weet dat Gudrun hem bemint, |
|
maar hij is met zijn gedachten bij een ander. |
|
Zal hij haar vergeten |
|
en Gudrun als bruid begeren? |
|
|
|
Of zal ik voor hem |
|
de drank van vergetelheid brouwen? |
|
|
|
Dat moet ik doen! |
|
Geen ander dan Gudrun |
|
mag hem bezitten. |
|
|
|
Deze beker bezit de kracht |
|
dat al wie ervan drinkt |
|
vergeet waaraan hij dacht. |
|
Ook schenkt hij kracht tot liefde |
|
voor wie hij eerst onmoet. |
|
|
Sigurd |
We zagen elkaar alle dagen, |
|
mijn lieve Gudrun. |
|
Ik heb je lieflijkheid |
|
al zo dikwijls mogen bewonderen. |
|
Schenk mij, |
|
met alle kracht die in je is, |
|
je liefde. |
|
Ik zal deze burcht niet verlaten, |
|
zolang jij er bent! |
|
|
Gudrun |
Sinds de dag dat jij hier kwam |
|
heb ik je bemind. |
|
Je was hoffelijk en minzaam, |
|
maar ongenaakbaar. |
|
Ik heb de hele tijd gevreesd |
|
dat jij iemand anders beminde. |
|
|
Sigurd |
Hoe kan ik een ander beminnen |
|
als jij zo dicht bij me bent? |
|
Ik begrijp niet dat ik zo lang verblind was |
|
en jou niet werkelijk zag |
|
zoals ik je nu mag zien. |
|
|
Gudrun |
Je maakt me blij. |
|
Ik verlang niets anders |
|
dan aan jouw zijde te mogen leven. |
|
Blijf hier, Sigurd |
|
en wordt één van de onzen. |
|
|
Sigurd |
Ik zie geen andere weg dan deze: |
|
jij wordt mijn vrouw |
|
en in lengte van dagen zal dit mijn woning zijn. |
|
Ik wil je vader dienen |
|
en hem later opvolgen op de troon. |
|
Geef me je hand, |
|
en laat ons bruiloft houden. |
|
|
Wala |
In het verre Lynsdale |
|
weet Brynhild wat er gebeurt. |
|
|
Brynhild |
Zo wordt trouw beloond. |
|
Slechts korte tijd was er nodig |
|
om plechtige eden te verbreken. |
|
Sigurd heeft op laffe manier |
|
zijn liefde vergeten. |
|
Andvaranaut, |
|
onderpand van liefde en trouw, |
|
jij zult mijn troost zijn. |
|
Nu hoef ik niet langer meer te wachten, |
|
ik ben niet meer gebonden door de eed. |
|
Opnieuw zal ik Odins straf ondergaan |
|
en slapen in de vlammende burcht. |
|
Weer zal ik wachten |
|
tot de dapperste ridder |
|
mij zal verlossen. |
|
|
Wala |
Vele jaren gaan voorbij. |
|
Van Brynhild, |
|
de slapende Walkure |
|
in Hindarfjal |
|
bestaat nog slechts een verhaal. |
|
Grimhild weet ervan |
|
en verlangt Brynhild tot bruid |
|
voor haar zoon Gunnar, |
|
die na de dood van zijn vader |
|
koning is van de Nibelungen. |
|
|
Grimhild |
Het is voor een koning noodzakelijk |
|
dat hij een vrouw zoekt |
|
zodat hij nakomelingen zal hebben. |
|
|
Hogni |
Het zijn de wetten van ons volk |
|
dat een koning zijn macht |
|
alléén kan overdragen |
|
aan zijn nakomelingen van het mannelijk geslacht. |
|
|
Guttorm |
We zullen rondtrekken |
|
en een bruid voor je zoeken, |
|
mooi en waardig |
|
en van edele komaf. |
|
En wil ze ons niet volgen, |
|
dan zal ik voor je strijden |
|
en in jouw naam |
|
je bruid verwerven. |
|
|
Grimhild |
Ik ken slechts één bruid |
|
geschikt voor de koning der Nibelungen: |
|
maar om haar te bereiken |
|
is moed en durf nodig. |
|
Het is Brynhild, |
|
uit de koningsburcht Lynsdale. |
|
Kort na jullie bruiloft |
|
is zij uit haar vaders burcht verdwenen. |
|
Maar men zegt |
|
dat zij slaapt |
|
in een burcht, |
|
Hindarfjal genaamd, |
|
omgeven door een kring van vuur. |
|
Zij heeft plechtig beloofd |
|
alléén met hem te huwen |
|
die haar uit de vuurkring redt. |
|
|
|
Rijd erheen Gunnar |
|
en vrees niet: |
|
drink de beker die ik voor je klaargemaakt heb: |
|
hij zal je ontembare moed geven. |
|
|
Gunnar |
Dat is de bruid die ik wil. |
|
Moed is mij niet vreemd |
|
en om haar te krijgen |
|
wil ik mijn leven wagen. |
|
Maar ik wil niet alleen gaan, |
|
daarom vraag ik jou |
|
om mij te vergezellen. |
|
|
Hogni |
In de strijd heb ik weinig ervaring, |
|
maar door overleg |
|
en wijs beraad |
|
heb ik al vele gevaren overwonnen. |
|
Is het niet beter |
|
dat ik op deze tocht |
|
met je meega? |
|
|
Gunnar |
Jij moet hier mijn plaatsvervanger zijn. |
|
En mocht ik niet terugkeren, |
|
dan wacht jou hier een belangrijke taak. |
|
|
Guttorm |
Als het op moed en durf aankomt, |
|
eis ik dat ik ook mee mag gaan. |
|
|
Gunnar |
Jij moet dit huis en de burcht bewaken. |
|
|
Sigurd |
Ik zal meegaan. |
|
Op mij en mijn zwaard kun je rekenen. |
|
|
Grimhild |
Drink nu maar. |
|
|
Wala |
Zo rijden Gunnar en Sigurd uit |
|
en komen bij de kring van vuur. |
|
Gunnars paard durft de sprong niet wagen, |
|
en Grani Grijsvel weigert hem te dragen. |
|
|
Gunnar |
Mijn paard weigerde |
|
over het vuur te gaan, |
|
ook al spoorde ik het nog zo aan. |
|
En jouw paard |
|
weigerde mij te dragen. |
|
|
|
Dan zie ik nog maar één middel: |
|
jij moet door de vuurkring breken. |
|
Maar hoe moet het dan met Brynhild? |
|
Jij bent al getrouwd |
|
en zij zal me niet als haar verlosser erkennen. |
|
Heel deze onderneming is vruchteloos. |
|
Tenzij … |
|
Tenzij jij met mij wilt ruilen |
|
van gedaante en gestalte |
|
en zo Brynhild |
|
voor mij wilt winnen. |
|
|
Sigurd |
Hoe kan dat? |
|
|
Gunnar |
Grimhild gaf mij een drank |
|
die het ons mogelijk maakt. |
|
Als jij ervan wilt drinken |
|
tezamen met mij, |
|
dan zullen wij elkaars |
|
gedaante aannemen. |
|
Zo kun jij Brynhild bevrijden |
|
en zij zal denken dat ik het ben. |
|
Als je opdracht geslaagd is, |
|
zullen we opnieuw drinken |
|
en onze echte gestalten |
|
weer aannemen. |
|
|
Sigurd |
Ik ben bereid om dit te doen |
|
om jou te helpen. |
|
|
Brynhild |
Wie sneed mijn pantser open? |
|
Wie wekte mij uit mijn slaap? |
|
Wie heeft mijn boeien verbroken? |
|
|
Sigurd |
Gunnar is mijn naam |
|
uit het geslacht der Nibelungen. |
|
|
Brynhild |
Zo heeft Odins macht gefaald. |
|
Niemand anders dan Sigurd |
|
zou mij bevrijden. |
|
Nu moet ik mijn belofte houden |
|
en huwen met jou, Gunnar, |
|
van wie nooit iemand heeft gezegd |
|
dat hij uitblonk |
|
in moed en dapperheid. |
|
|
|
Ik zal je bruid zijn, |
|
koningin van de Nibelungen. |
|
Maar blijf hier drie dagen en nachten |
|
aan mijn zijde. |
|
Dan zal ik je vergezellen |
|
naar je burcht |
|
en bruiloft houden. |
|
|
|
Nooit zag ik een overwinnaar |
|
die zijn buit niet begeerde. |
|
Waarom plaats je |
|
het scherpe zwaard |
|
tussen ons beiden? |
|
Waarom die afstand, |
|
waar liefde zou moeten zijn? |
|
|
Sigurd |
Ooit zwoer ik de goden de eed |
|
dat ik mijn bruid niet zou bezitten |
|
vóór zij mijn burcht heeft betreden. |
|
Ik vraag je, |
|
laat me trouw blijven aan mijn woord. |
|
|
Brynhild |
Ik wil je |
|
als onderpand van mijn gegeven woord, |
|
als onderpand van mijn trouw |
|
je deze ring geven: |
|
Andvaranaut. |
|
Over tien dagen |
|
zal ik je bruid zijn. |
|
|
Sigurd |
Over tien dagen |
|
wordt je bruiloft gevierd. |
|
Je opdracht is volbracht. |
|
|
Wala |
Zo won Sigurd Brynhild |
|
tot bruid voor Gunnar de koning. |
|
Het noodlot zal zich nu voltrekken. |
|
|
Gudrun |
Gunnar is moediger dan ik had verwacht, |
|
wie had ooit van hem gedacht |
|
dat hij deze opdracht tot een goed einde |
|
zou brengen? |
|
|
Sigurd |
Aan moed ontbrak het hem niet. |
|
Toch was hij het niet |
|
die Brynhild verloste. |
|
|
Gudrun |
Wie dan wel? |
|
|
Sigurd |
Ik heb in zijn gestalte |
|
Brynhild uit de slaap gewekt. |
|
Zo komt het dat zij gelooft |
|
dat Gunnar haar bevrijder is. |
|
|
Gudrun |
Maar jij bleef drie dagen en nachten |
|
bij haar in de burcht. |
|
|
Sigurd |
Toch bleef ik je trouw |
|
want 's nachts lag het scherpe zwaard |
|
tussen ons beiden. |
|
Tot afscheid schonk ze mij |
|
de ring Andvaranaut |
|
als teken van trouw. |
|
Nu schenk ik de ring aan jou, |
|
want mijn trouw komt alleen jou toe. |
|
|
Wala |
Het bruiloftsfeest vangt aan. |
|
Brynhild kijkt naar Sigurd |
|
met zo'n grote haat |
|
dat Sigurd |
|
zich plots |
|
alles herinnert. |
|
|
Brynhild |
Trouweloze lafaard! |
|
|
Sigurd |
Hoe is het mogelijk |
|
dat ik je die hele lange tijd |
|
vergeten heb? |
|
|
Brynhild |
Jarenlang heb ik op je gewacht, |
|
en nu vind ik je hier |
|
aan de zijde van een ander. |
|
Is dat de trouw |
|
die je mij gezworen had? |
|
|
Sigurd |
Ik begrijp het niet. |
|
Ach, kon de tijd maar teruggedraaid worden, |
|
zodat ik mijn gelofte aan jou kon houden. |
|
|
Brynhild |
Te laat. |
|
Wat gebeurd is, is gebeurd. |
|
Ik zal nu als koningin heersen |
|
en jou haten. |
|
|
Brynhilds hofdame |
Maak plaats voor de koningin! |
|
Zij mag voorgaan! |
|
|
Gudrun |
Wat matigt deze vreemde gans zich aan? |
|
Mijn man is de dapperste aan dit hof. |
|
Als zijn echtgenote |
|
heb ik het recht om voor te gaan. |
|
|
Gudruns hofdame |
Opzij, |
|
laat de edele Gudrun als eerste gaan. |
|
|
Brynhild |
Wat matigt die zich aan! |
|
Mijn vader is machtiger dan die van haar. |
|
Odin verhief mij ooit |
|
tot Walkure. |
|
En Gunnar, mijn man, |
|
is de dapperste van allen, |
|
want hij reed door de vlammen |
|
en wekte mij uit de betovering. |
|
|
Gudrun |
Goedgelovige dwaze! |
|
Zo dapper is je Gunnar niet! |
|
Niet Gunnar reed door de vlammen, |
|
Sigurd was het die dit deed. |
|
Drie dagen en nachten was hij aan je zijde |
|
en wilde jij hem je liefde geven |
|
en bij het afscheid |
|
gaf je hem de ring Andvaranaut |
|
die ik van Sigurd heb gekregen. |
|
|
Brynhild |
Dat kan niet! |
|
Ik gaf de ring aan Gunnar! |
|
|
Gudrun |
Kijk dan! |
|
Hier is hij! |
|
|
Brynhild |
Die valse Sigurd! |
|
Nooit heb ik iemand meer gehaat dan hem! |
|
Sigurd! |
|
Ik haat je! |
|
|
Sigurd |
Ik kan het uitleggen. |
|
Ik handelde zonder te weten wat ik deed. |
|
|
Brynhild |
Ik haat je! |
|
Nooit wil ik nog met jou te doen hebben! |
|
|
|
Gunnar!! |
|
|
|
O, ik haat Sigurd. |
|
Ik wil niet |
|
dat hij nog langer |
|
hier blijft! |
|
Dood hem! |
|
|
Gunnar |
Sigurd is mijn dank en eer waard. |
|
Hij is mij altijd trouw geweest, |
|
ook toen hij in mijn plaats |
|
door de kring van vuur ging |
|
en bij jou kwam. |
|
|
Brynhild |
Je bent al even erg en onbetrouwbaar. |
|
|
|
Hogni! |
|
|
|
Jij, die alles begrijpt en verstaat! |
|
Jij begrijpt mijn haat! |
|
Dood jij Sigurd! |
|
|
Hogni |
Het is niet aan mij |
|
om haat in daden om te zetten. |
|
Ik begrijp je gevoelens, |
|
maar Sigurd doden |
|
wil ik niet! |
|
|
Brynhild |
Guttorm! |
|
Je broers zijn lafaards, |
|
dat zijn geen zonen van koningen! |
|
Laat mij niet in de steek, |
|
dood Sigurd! |
|
|
Guttorm |
Verraad en ontrouw moeten |
|
inderdaad gewroken worden. |
|
|
Brynhild |
Dood hem! |
|
|
Gudrun |
Sigurd! |
|
|
Brynhild |
Sigurd! |
|
|
Wala |
Jij, Brynhild, |
|
Budli's dochter, |
|
hebt Giuki's zonen |
|
te gronde gericht, |
|
hun heerlijk huis verwoest. |
|
|
|
Mannen en vrouwen |
|
moeten nog lang |
|
tot bitter leed |
|
geboren worden. |
|
Maar Sigurd en jij |
|
vonden in vete de dood |
|
en zullen alleen daar |
|
verenigd zijn. |
|
|