LUKEMIEKE HISTORIEK

Het vegetarisch restaurant Lukemieke in Leuven werd gesticht door Luk en Mieke Cielen-Verlackt.

Een korte voorgeschiedenis:

In 1968 kwamen Luk en Mieke naar Leuven. Mieke was verpleegster en Luk was student musicologie. Zij gingen niet op kot zoals de meeste studenten, maar huurden een boerderijtje in Lovenjoel, waar ze biologische groenten en fruit kweekten. Kippen, ganzen, eenden, een kat en een hond vulden de boerderij verder op met het nodige dierenleven.

Uit de groentetuin kwamen vele soorten sla, radijsjes, wortelen, venkel, dille, koriander, koolsoorten, bonen e.a. om in eigen behoefte te voorzien.

De boomgaard leverde een schat aan appelen, peren, kersen, pruimen, noten.

In de houtoven werden wekelijks voltarwebroden en taarten gebakken.

's Avonds en in de weekends was er altijd wel bezoek van studenten uit de stad, die mee kwamen genieten van een pintje of een goed glas wijn.

Zo ontstond de idee om in Leuven iets te beginnen

Niet zomaar een café of restaurant, maar het zou een gezellige ruimte worden, waar wat gegeten en gedronken kon worden, maar waar ook plaats was voor kunstzinnige activiteiten: tentoonstellingen, concerten, enz.

Een korte geschiedenis:

Het werd uiteindelijk een café met kleine gerechten en een verkoopruimte voor kunstwerken.

De inrichting was een voorbeeld van recuperatie: kleerkasten werden omgebouwd tot zitplaatsen, statige bureaus (afkomstig van een Amerikaanse firma (Armour) op de Meir in Antwerpen) werden tafels; de stevige stoelen (handgemaakte uit de 19e eeuw!) werden gevonden in een klooster in Leuven. De kunstwerken werden uitgestald in fruitkisten (van fruithandel Lovanium) die tegen de muren hingen.

Het "ding" moest ook een naam krijgen:

De naam Lukemieke werd  gevormd uit "Luk en Mieke", waarbij de letter n van middenin naar het einde van het woord verschoof. Zo werd het aanvankelijk "Lukemieken", dat enkele jaren later  - na de overname door Annelies - "Lukemieke" werd. Dat de naam deed denken aan "leukemie" was eerder toevallig, maar dat het refereerde aan een leuk Mieke, was mooi meegenomen.

Eind november 1969 opende Lukemieken de deuren met een uitgebreid buffet (bijna alles uit de eigen boerderij in Lovenjoel) en een flamenco- en volksmuziekconcert dat tot in de vroege uurtjes duurde. Was dat flamencoconcert reeds de voorbode voor de latere beroepskeuze van de dochter van Luk en Mieke? Zie: www.lajori.be

Een tapkast was er in het café niet te vinden, een plank op een stapel fruitkisten was de toog.

De pintjes kwamen uit flesjes, gekoeld in een gewone huishoudkoelkast.

Koffie werd gezet op de toen gebruikelijke wijze: kokend water uit de moor (waterketel) ging door de filter vol vers gemalen koffie in de koffiekan.

Twee soorten soep waren dagelijks te verkrijgen: ajuinsoep met kaas en tomatensoep met groenten. Die werden gemaakt in grote ketels (20 à 25 liter van elk ineens).

Er was een open haard, die 's avonds voor een gezellige warmte zorgde. Later kwam er ook nog een echte Leuvense stoof.

Er waren zithoeken vol kussens. De kasten waren in de typische kleuren van de 'sixties' geschilderd en ook met kussens aangekleed.

Stapels stripverhalen lagen ter beschikking van de klanten. Het gebeurde dan ook regelmatig dat het café 's avonds vol zat en er amper een woord gesproken werd: iedereen zat verdiept in een strip (het was op die momenten het volste en tegelijk stilste café van Leuven).

Er was ook een buffetpiano voor wie een stukje muziek wilde spelen. Livemuziek was er trouwens regelmatig te horen. Wie wilde optreden kreeg een podium ter beschikking en mocht de hele avond genieten van gratis drank en eten.

Maar na een jaar vol lange nachten en vroege uurtjes was het leuke van het caféleven voor Luk en Mieke er af. Zij waren intussen steeds strenger vegetarisch - zelfs macrobiotisch - gaan leven en wilden dat ook in de praktijk brengen in "Lukemieken".

In de herfst van 1970 werd  Lukemieken plots (van de ene dag op de andere) een vegetarisch - macrobiotisch - restaurant. De ene dag was het nog café, de volgende dag was het restaurant. Met een macrobiotische kok die ervaring had opgedaan in New York. Het was even wennen voor de trouwe klanten; nee, het was schrikken. De moedigsten waagden zich al eens aan een dagschotel. En na drie weken kwam er geen kat meer opdagen: einde macrobiotiek bij Lukemieken. De macrobiotische kok stapte op en Luk en Mieke stonden zelf in de keuken. Veel meer ervaring dan het maken van soep en pannenkoeken en slaatjes hadden ze niet. Mieke trok op stage naar 'Het Trefpunt' in Gent (bij Walter De Buck) en ging op verkenning bij Lima, waar ze meer te weten kwam over de macrobiotische keuken. Luk oefende 's avonds thuis recepten uit het kookboek van de boerinnenbond en kookte die dan de volgende dag, waarbij het vlees achterwege werd gelaten.

Volle rijst en andere biologische granen en peulvruchten waren in Leuven toen nog niet te verkrijgen, tenzij in heel kleine verpakkingen in een dieetwinkel in de Diestsestraat of in de Tiensestraat. Grotere hoeveelheden konden besteld worden in Brussel en afgehaald in Brussel of Mechelen. De eigen tuin leverde onvoldoende biogroenten, dus die moesten ook aangekocht worden. Dat gebeurde eerst ook via Mechelen, maar later kwamen er tuinders uit de omgeving van Leuven die min of meer biologisch werkten. Stilaan kwamen de klanten terug en na een paar maanden had het vegetarisch restaurant zijn draai en zijn vaste klanten gevonden.

In 1971 werd het restaurant uitgebreid met een winkel waar de producten die in de keuken werden gebruikt, konden gekocht worden. De zelfgemaakte voltarwewafels en vegetarische paté (met dank aan Chris en Herman!) waren al snel bij de bestverkochte producten.

In 1972 werd het hele gelijkvloers ingepalmd door de winkel. Het restaurant verhuisde naar de eerste verdieping. Er werden nu ook vegetarische kooklessen gegeven.

In 1973 kwamen er regelmatig lezingen over allerhande 'alternatieve' voedings- en leefwijzen. Die mondden uit in een driedaags congres over antroposofie (met o.a. biologisch-dynamische land- en tuinbouw, Weleda, Wala, steinerpedagogie e.a.) in Kessel-Lo, tijdens het allereerste autoloze weekend.

In 1974 kwam er import en groothandel bij. Het kruidenaanbod werd sterk uitgebreid. Er kwam een boekenafdeling. Her en der in Vlaanderen ontstonden er gelijkaardige initiatieven die door Lukemieken werden gesteund. Eén van die initiatieven was De Brandnetel in Antwerpen. Luk verzorgde er de kooklessen, en leverde de producten. De Brandnetel was een initiatief van Volkshogeschool Elcker-Ik. Mieke volgde dat jaar met grote interesse cursussen over de steinerpedagogie met de bedoeling om in Leuven een steinerschool te starten.

In 1975 bleek een steinerschool in Leuven nog niet haalbaar. Mieke trok naar Antwerpen, waar de twee kinderen (geboren in 1970 en 1972) naar de steinerschool konden. Luk bleef nog enkele maanden op post in Leuven. Annelies en Edmond Hollants-Albregts namen het restaurant over en zetten de vegetarische keuken verder onder de naam "Lukemieke".

De inboedel van de winkel werd overgenomen door Kamala. In september 1975 jaar begon Luk dan aan zijn carrière als leraar in de Antwerpse Steinerschool.

---

Hoe ging het verder met de stichters van Lukemieke?

Enkele jaren na de overname van het vegetarisch restaurant gingen de wegen van Luk en Mieke uiteen.

Mieke begon een café (Het Missverstand) aan de Sint-Andriesplaats in Antwerpen, maar bleef de vegetarisch-macrobiotosche keuken in grote lijnen trouw tot op vandaag.

Luc (soms Luk geschreven) gaf 7 jaar les aan de Steinerschool in Antwerpen; stichtte dan De Wingerd (kunstzinnig basisonderwijs) in Brasschaat. In 1997 stichtte hij Rinkrank, een school vol beeld en klank, in Kalmthout. Vooral in deze laatste school gaf hij regelmatig biologisch-vegetarische kooklessen aan kinderen van 11 en 12 jaar.